Osadnictwo Svalbardu

W regionach polarnych występuje wiele przyrodniczych barier osadniczych, co nie znaczy, że pozostają one anekumeną. Zimny klimat stref polarnych negatywnie wpływa na warunki życia oraz na rozwój gospodarki. Bariera klimatyczna oraz świetlna sprawia, iż niemożliwy jest rozwój rolnictwa, a bariera grawitacyjna na stokach utrudnia budownictwo mieszkaniowe, rozwój transportu i działalności gospodarczej. W rejonach górzystych, jak na Archipelagu Svalbard, występują duże niwelacje wysokości względnej, skaliste podłoże i jedynie miejscami w dolinach słabo wykształcone gleby tundrowe. Problemem jest również bariera wodna. W okresie zimowym wszelkie zbiorniki i cieki wodne są skute lodem, natomiast latem podczas topnienia lodowców i powstawania warstwy czynnej w wierzchniej warstwie wieloletniej zmarzliny, niejednokrotnie rzeki występują ze swoich koryt, zalewając okresowo znaczne części dolin. Pomimo wielorakich czynników ograniczających rozwój osadnictwa, w Arktyce i Antarktyce rozwinęły się stałe osiedla ludzkie. 

W trakcie lekcji przedstaione zostaną zagadnienia osadnictwa archipelagu Svalbard.